Bazen insan şehirleri haritalardan değil, yüreklerden okumalı. O yürek ki... bazen bir annenin gözlerinde yaş olur, bazen bir çocuğun gülüşünde güneş. İşte Elazığ’da öyle bir gün yaşandı.
Adı "Gastro-Elazığ"... Ama sadece bir mutfak projesi değil bu. Tencerelerde kaynayan sadece tarifler değildi. Kalpler kaynadı. Birbirine değdi. İçişleri Bakanlığı destekli bu güzel proje, AK Parti Elazığ Milletvekili Mahmut Rıdvan Nazırlı’nın himayesi, Elazığ Valiliği’nin güçlü desteği ve Elazığ Gastronomi Kültür ve Turizm Derneği’nin öncülüğüyle hayat buldu.
Otel salonunda özel çocuklar pastaları süslerken, aslında hepimize bir şeyi hatırlattılar: Sevgiyle yapılan her iş güzeldir. Ve her özel çocuk çok kıymetli…
Vali Numan Hatipoğlu...
Adını altın harflerle not edin bir kenara. Yalnızca makamıyla değil, kalbiyle oradaydı. Ne protokol mesafesi vardı ne soğukluk... Çocuklarla içten sohbet etti, gözlerinin içine baktı. Şakalaştı, güldü, onların sevincine gerçekten ortak oldu. O an, devletin şefkat yüzüydü Sayın Vali Numan Hatipoğlu. O kadar sevdiler ki… Down sendromlu ve özel çocuklar “Vali abi” diye sesleniyorlardı…
OSB Başkanı Suat Öztürk...
Suat Amca diyor çocuklar. Onun için öyle. Her biriyle tek tek ilgilendi, onları dinledi, onlara sarıldı. Madalyalarını kendi elleriyle taktı. İşte toplumun önünde duran adam böyle olur!
Dedi ki:
“Bu proje, Elazığ Gastronomi Derneği Başkanı Sayın Harun Seyran ve Mehtap Hanım’ın çabasıyla, İçişleri Bakanlığı’nın desteği ve Valiliğimizin gönülden sahiplenmesiyle hayata geçti. Belki de kimsenin aklına gelmeyen bir hayaldi. Ama biz bu hayali çocuklarımızla birlikte gerçeğe dönüştürdük. Elazığ OSB olarak her zaman yanlarında olacağız. Emeği geçen herkese yürekten teşekkür ediyorum.”
Zülfü Tarhan da boş durmadı. Lokantacılar ve Tatlıcılar Esnaf Odası Başkanı olarak şehri büyüten lezzetlerin taşıyıcısı o.
Ne dedi biliyor musunuz?
“Gastronomiyle öne çıkan şehirler, turizmde ve kültürde her zaman bir adım öndedir. Biz de bu noktada Harun Seyran’a ve Mehtap Hanım’a teşekkür borçluyuz. Çünkü onlar sadece yemek değil, bir gönül sofrası kurdular.”
Bugünlerde her şey çok gürültülü. Herkes çok konuşuyor, çok gösteriyor, çok tüketiyor... Ama Elazığ’dan yükselen bu hikâyede sessiz bir asalet vardı. Kalpten kalbe akan bir sıcaklık.
Bir proje, bir pasta süsleme yarışması... Ama aslında çok daha fazlası.
Bir umut, bir farkındalık, bir şehirden yükselen merhamet çağrısıydı bu.
Ve evet...
Belki pastalar süslendi ama asıl kalpler güzelleşti.
Teşekkürler Elazığ...
Bize "insan" olmanın, birlikte olmanın ne demek olduğunu bir kez daha gösterdiğin için.
